Dag 6 De Canopy toer

Twee wekkers hebben we bij ons. We hadden ze thuis kunnen laten. Wakker geworden van de brulapen. Wat een geluid kan er uit zo’n beestje komen. Om half vijf is zijn wekkertje afgegaan en brult de hele boel bij elkaar. Niet erg vandaag want we willen de regenboog toekan zien. De toekan is alleen vroeg in de ochtend te zien hoog in de boom om even bij te warmen. Wordt het te warm dan verschuilt hij zich in de bomen.

Je kan het je niet voorstellen, staan wij tweeën om 05.45 uur naar de boomtoppen te kijken. Ja hoor, de vogel wordt gezien en op de foto vastgelegd. Vliegend zijn ze nog imposanter . Grote gele snavel met een blauwe punt door de lucht. Foto gelukt. Mede groepsleden jaloers op mijn foto. Tja, zo gaat dat nu eenmaal.

De dag is nog maar net begonnen. Elly gaat op Canopy toer. Een Canopy toer is glijdend over staalkabels van de ene kant van het ravijn naar de andere kant. In totaal zijn er 7 zips zoals ze dat noemen met de langste van 750 meter. Elly wordt eerst in een tuig gehesen, werkhandschoenen aan om mee af te remmen en een helm op. Vanaf een platform wordt je vastgemaakt aan de kabels en over de rand gaan om je langs de kabels te laten glijden. Met veel adrenaline in je lijf kom je aan de andere kant. Je remt zelf af en mocht je te hard gaan dan zit er op de kabel een remblok. Wat ben ik trots op Elly. Ook de jump heeft ze gedaan. Van het platform afspringen en als Tarzan naar de overkant.
Ik hoor jullie denken, waar was jij dan Hein. Nou, iemand moest de foto’s maken en het lot heeft mij aangewezen.

Na de Canopytoer, de bus in en op naar de kust. We gaan naar Samara. Via een 16 km lange ongeasfalteerde weg terug op de hoofdweg van Costa Rica. Via Liberia waar we in de Subway iets hebben gegeten, nog twee uurtjes rijden. De Subway is toch iets van de tegenwoordige tijd. Eerst langs een dame om aan te geven welk broodje je wilt. Vervolgens naar een nieuwe dame voor het beleg. Door naar de garneringdame en de drankjes dame. Tot slot de kassa dame. Broodje was voortreffelijk.

In Samara stond de schildpadden toer op het programma. In oktober leggen de waterschilpadden hun eieren op het strand. Met een gids met een rode lamp het strand op. Schildpadden zijn stress gevoelig bij het leggen van de eieren en mogen niet met wit licht worden benaderd. Ook kleding moet donker zijn. De gidsen spotten een schildpad en dan wachten tot hij eieren gaat leggen in het gat dat hij heeft gegraven met zijn flippers. Als het proces eenmaal op gang is gekomen is de schildpad in trance en kan je hem voorzichtig benaderen. We zagen wel 40 eieren leggen. Na de leg, wordt het gat met de flippers gedicht en camoufleert ze het nest en gaat naar zee. Schitterend gezicht.

Zodra zij de zee heeft bereikt blijft ze twee jaar weg. De eieren komen door de temperatuur zelf uit. Van de 40 eieren zullen waarschijnlijk 5 schildpadjes de weg naar zee overleven.
Ik heb deze dag ook overleeft. Moe en met veel indrukken ga ik slapen en dromen van de walvis en dolfijnen zoektocht, morgen op de Pacific.